Ο βουλευτής Αττικής του ΛΑ.Ο.Σ. κ.Μ. Βορίδης, κατέθεσε στον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων την ακόλουθη ερώτηση:
«Με την Υ.Α. Υφυπουργού Παιδείας της 10/7/06 (ΦΕΚ Α’ 867) αποφασίστηκε η διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στους μαθητές των τάξεων του Γυμνασίου από το σχολικό έτος 2006-2007.
Σύμφωνα με τους «ειδικούς σκοπούς» του μαθήματος όπως περιγράφονται στην απόφαση, η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας έχει στόχο να συμβάλει «στην ενεργό συμμετοχή σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία και στην κατανόηση της διαφορετικότητας».
Κατόπιν των ανωτέρω ερωτάται ο κ.Υπουργός:
1) Σε ποια συγκεκριμένα σχολεία διδάσκεται η τουρκική γλώσσα, πόσοι μαθητές παρακολουθούν τα μαθήματα αυτά και τι κόστος έχουν αυτά;
2) Η νέα ηγεσία του Υπουργείου εξακολουθεί να αξιολογεί ως αναγκαία την διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα ελληνικά σχολεία;
Ο Υπουργός κατέθεσε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η τουρκική γλώσσα διδάσκεται πιλοτικά σε τρία σχολεία της Κομοτηνής και σε ένα σχολείο της Θράκης, την παρακολουθούν δε ελάχιστα παιδιά, θεωρεί δε ότι η διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας αξιολογείται ως θετική στα εν γένει πλαίσια της γλωσσομάθειας.
Ο κ.Βορίδης ανταπαντώντας σχολίασε ως θετικό το γεγονός ότι η τουρκική γλώσσα διδάσκεται μόνο σε σχολεία όπου υπάρχει παρουσία μειονοτικών μουσουλμάνων μαθητών. Από την άλλη ο κ.Βορίδης τόνισε ότι ο περιορισμός αυτός δεν προκύπτει από την διατύπωση της συγκεκριμένης αποφάσεως ούτε και από το σκεπτικό της. Χαρακτηριστικά ο κ.Βορίδης ανέφερε ότι σκοπός της εκμαθήσεως των ξένων γλωσσών είναι η δυνατότητα επικοινωνίας με ανθρώπους αλλά και η πρόσβαση σε κείμενα στο πρωτότυπο αυτής της ξένης γλώσσας και όχι βέβαια, η συμμετοχή σε μία «πολυπολιτισμική κοινωνία», διότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι υφίσταται στην ελληνική κοινωνία μία τουρκική πολιτιστική συνιστώσα. Ακόμη ο κ.Βορίδης σχολίασε ότι πάντως υφίστανται πολιτισμοί με σημαντική προσφορά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, όπως ο κινεζικός, ο ισπανικός και ο αραβικός, που θα έπρεπε, στα πλαίσια της γλωσσομάθειας, να αποτελούν προτεραιότητα γλωσσικής εκμαθήσεως έναντι της τουρκικής, που ούτως ή άλλως έχει περιορισμένη πολιτιστική συνεισφορά.
«Με την Υ.Α. Υφυπουργού Παιδείας της 10/7/06 (ΦΕΚ Α’ 867) αποφασίστηκε η διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στους μαθητές των τάξεων του Γυμνασίου από το σχολικό έτος 2006-2007.
Σύμφωνα με τους «ειδικούς σκοπούς» του μαθήματος όπως περιγράφονται στην απόφαση, η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας έχει στόχο να συμβάλει «στην ενεργό συμμετοχή σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία και στην κατανόηση της διαφορετικότητας».
Κατόπιν των ανωτέρω ερωτάται ο κ.Υπουργός:
1) Σε ποια συγκεκριμένα σχολεία διδάσκεται η τουρκική γλώσσα, πόσοι μαθητές παρακολουθούν τα μαθήματα αυτά και τι κόστος έχουν αυτά;
2) Η νέα ηγεσία του Υπουργείου εξακολουθεί να αξιολογεί ως αναγκαία την διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα ελληνικά σχολεία;
Ο Υπουργός κατέθεσε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η τουρκική γλώσσα διδάσκεται πιλοτικά σε τρία σχολεία της Κομοτηνής και σε ένα σχολείο της Θράκης, την παρακολουθούν δε ελάχιστα παιδιά, θεωρεί δε ότι η διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας αξιολογείται ως θετική στα εν γένει πλαίσια της γλωσσομάθειας.
Ο κ.Βορίδης ανταπαντώντας σχολίασε ως θετικό το γεγονός ότι η τουρκική γλώσσα διδάσκεται μόνο σε σχολεία όπου υπάρχει παρουσία μειονοτικών μουσουλμάνων μαθητών. Από την άλλη ο κ.Βορίδης τόνισε ότι ο περιορισμός αυτός δεν προκύπτει από την διατύπωση της συγκεκριμένης αποφάσεως ούτε και από το σκεπτικό της. Χαρακτηριστικά ο κ.Βορίδης ανέφερε ότι σκοπός της εκμαθήσεως των ξένων γλωσσών είναι η δυνατότητα επικοινωνίας με ανθρώπους αλλά και η πρόσβαση σε κείμενα στο πρωτότυπο αυτής της ξένης γλώσσας και όχι βέβαια, η συμμετοχή σε μία «πολυπολιτισμική κοινωνία», διότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι υφίσταται στην ελληνική κοινωνία μία τουρκική πολιτιστική συνιστώσα. Ακόμη ο κ.Βορίδης σχολίασε ότι πάντως υφίστανται πολιτισμοί με σημαντική προσφορά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, όπως ο κινεζικός, ο ισπανικός και ο αραβικός, που θα έπρεπε, στα πλαίσια της γλωσσομάθειας, να αποτελούν προτεραιότητα γλωσσικής εκμαθήσεως έναντι της τουρκικής, που ούτως ή άλλως έχει περιορισμένη πολιτιστική συνεισφορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου